Wanneer iemand om een neuscorrectie vraagt, komt al gauw aan de orde of deze “open“, via een klein sneetje in de neuspilaar of “gesloten” met de incisie (snede) binnen in de neus moet worden gedaan om het gewenste cosmetische resultaat te bereiken.
Bij de modern neuschirurgie wordt steeds vaker gekozen voor een “open” benadering. Het voordeel hiervan is, dat de chirurg onder direct zicht met beide handen, de correctie kan uitvoeren en zonodig kraakbeenimplantaten voor versteviging en vorm kan inhechten. Via een “gesloten” benadering is dat lastiger.
Bij een beperkte correctie, zoals het verlagen van de neus (humpresectie) of een geringe versmalling van de neuspunt door kleine kraakbeen resecties en versmallende hechtingen, is een “gesloten” benadering in dit geval een “delivery approach”, goed mogelijk (zie filmpje).
Door het gebruik van (modern) fijn hechtmateriaal en een zorgvuldige hechttechniek, is het uitwendige litteken in de neuspilaar, vrijwel onzichtbaar en dus geen wezenlijk probleem. Toch is voor sommige patienten, zelfs een vrijwel onzichtbaar litteken een probleem. Bv als de directe omgeving beslist niet mag weten dat ze een neuscorrectie hebben ondergaan.
Ook patienten met een donkere huidskleur zijn soms bang voor versterkte littekenvorming (keloid). Deze sterke littekenreactie geldt echter niet voor de donkere huid van de neus. Het zijn vooral de oudere neuschirurgen, die de open benadering niet hebben geleerd in hun opleiding, die nogal eens schermen met voorbeelden van lelijke littekens. In een zeer gering percentage komt dat voor. Ofwel door slechte hechttechniek of door een lokale infectie. Een eenvoudige nacorrectie van het litteken onder lokaal anesthesie, kan dit probleem verhelpen.
De voordelen van de “open” benadering (external approach) bij heroperaties en uitgebreidere correcties wegen hier zeker tegen op (zie YouTube filmpje).
© 2007-2024 Uitgever: Prof. Dr. Gilbert Nolst Trenité. All rights reserved.